Jak oglądać Thanksgiving na Netflix za darmo?

Dzień Dziękczynienia, Święto Dziękczynienia (ang. Thanksgiving Day, fr. Jour de l’action de grâce) – święto obchodzone w Stanach Zjednoczonych w czwarty czwartek listopada, a w Kanadzie w drugi poniedziałek października, jako pamiątka pierwszych dożynek mieszkańców kolonii Plymouth w 1621 roku.

Nie ma zgodności co do daty i miejsca pierwszych obchodów Dnia Dziękczynienia, niemniej pierwsze poświadczone odbyły się 8 września 1565 w miejscu, które dziś nosi nazwę St. Augustine na Florydzie. Wbrew dowodom naukowym tradycyjnie uważa się, że pierwszy Dzień Dziękczynienia był obchodzony w kolonii Plymouth w 1621 roku.

Pielgrzymi, którzy przypłynęli do Ameryki na pokładzie statku Mayflower, byli członkami anglikańskiego Kościoła separatystycznego (odłamem purytanów zwanym English Dissenters lub English Separatists). Wcześniej ruszyli ze swych domostw w Anglii i pożeglowali do Holandii (Niderlandów), aby uciec przed prześladowaniem religijnym. Tam cieszyli się większą tolerancją religijną, ale w końcu rozczarowali się holenderskim sposobem życia i uznali go za bezbożny. Szukając lepszego życia, separatyści wynegocjowali z londyńską kompanią handlową sfinansowanie pielgrzymki do Ameryki. Tylko około jedna trzecia odbywających podróż na pokładzie „Mayflower” była separatystami; pozostali zostali wynajęci dla zabezpieczenia interesów firmy.

Pielgrzymi przybyli na skałę Plymouth 11 grudnia 1620 roku. Po pierwszej ostrej zimie do początku kolejnej jesieni zmarło 46 ze 102 osób zaokrętowanych na „Mayflower”. Ponieważ jednak żniwa 1621 roku były obfite, koloniści postanowili uczcić to wraz z 91 Indianami z plemienia Wampanoagów, którzy wraz z wodzem Massasoitem pomogli im przetrwać pierwszy rok.

Święto miało więcej z tradycyjnych angielskich obyczajów dożynkowych niż z obchodów dziękczynnych. Dla Wampanoagów było piątą z sześciu tradycyjnych ceremonii dziękczynnych w roku. Trwało trzy dni, w okresie między 21 września a 11 listopada 1621 roku. Indianie dostarczyli na ucztę co najmniej pięć jeleni; w menu nie było sosu żurawinowego (z braku cukru), ziemniaków, ciasta z dyni ani indyków, zamiast których podano ptactwo wodne (kaczki, gęsi).

Pielgrzymi i rdzenni mieszkańcy porozumiewali się za pośrednictwem Squanto, Indianina z plemienia Patuxet, który znał angielski dzięki swoim wcześniejszym kontaktom z podróżnikami brytyjskimi. Oprócz ucztowania święto obejmowało także wspólny wypoczynek oraz zabawę kolonistów i Indian. Nie zachowały się inne relacje o podobnych spotkaniach międzykulturowych w kolejnych latach. Znane są tylko dwa opisy tego święta: w liście kolonisty i książce powstałej 20 lat później.

Odnośne święto narodowe ustanowił w 1863 roku prezydent Abraham Lincoln i z tego okresu datują się stereotypy o Dniu Dziękczynienia.

Historia dnia dziękczynienia sięga wstecz do angielskiego odkrywcy Martina Frobishera, który bezskutecznie próbował znaleźć przejście północne do Chin. Udało mu się jedynie założyć osadę w Kanadzie. W 1578 Frobisher odprawił oficjalny ceremoniał na terenie obecnej prowincji Nowa Fundlandia i Labrador (zatoka, przez którą wpłynął, nazwano Zatoką Frobishera), aby podziękować za przeżycie tak długiej wyprawy. Było to jedno z pierwszych (po hiszpańskich) oficjalnych dziękczynień w Ameryce Północnej. Następni osadnicy kontynuowali tradycyjny ceremoniał zapoczątkowany przez Frobishera, a on sam otrzymał tytuł szlachecki.

Ceremoniał z roku 1578 nie jest pierwszym dziękczynieniem według tradycji „pierwszych narodów” (tubylczych ludów Kanady). Długo przed przypłynięciem Frobishera tradycją wielu kultur tubylców było składanie dziękczynienie podczas jesiennych zbiorów – na przykład w kulturze Haudenosaunee dziękczynienie jest modlitwą ku czci „trzech sióstr” (fasoli, kukurydzy i dyni).